این پژوهش به بررسی طرح‌واره‌های تصریفی فعل فارسی درچارچوب صرف ساختی می‌پردازد و عدم تقارن صورت و معنا را درشماری از طرح‌واره‌های تصریفی فعل و نیز برخورد رویکرد ساختی را با تنوعات در رفتار تصریفی افعال فارسی تحلیل می‌نماید. بدین منظور130 ریشۀ واژگانی فعلی از فرهنگ زانسوگردآوری و نمونه‌هایی از افعال با روشی توصیفی-تحلیلی بررسی شده‌اند. به کمک طرح‌واره‌های ساختی و وراثت پیش‌فرض، مشخصه‌های تصریفی هر فعلی از طرح‌واره ساختی مسلّط برآن به ارث گرفته می‌شود و این مشخصه‌ها به همراه ستاک فعلی متناسب به عنوان یک کلِّ واحد تحقق صوری می-یابندکه با یک واحد معنایی درتناظر هستند. با این شیوه، می‌توان تصریف فعل فارسی را در عین تنوعات صوری ومیزان متفاوت انگیختگی میان صورت و معنا به شیوه‌ای منسجم تبیین‌کرد. از این‌رو، به جای تمرکز بر قواعد واج- واژی فراوان، تکواژ صفر و توجیه پدیده‌های صرفی گوناگون می‌توان از مفهوم ساخت و فرض وجود تمایز بُعد صوری از بُعد معنایی در ساخت تصریفی فعل بهره برد و تحلیلی تعمیم‌یافته ارائه داد، اگرچه چالش آن این است که تحلیل دستوری از ساخت تصریفی فعل فارسی را تاحدّی نامقیّد می‌سازد.
ارکان, فائزه. (1403). بررسی طرح واره های تصریفی فعل در چارچوب صرف ساختی. پژوهشهای زبانشناسی: نظریه و کاربرد, 3(4), -. doi: 10.22034/jls.2024.140888.1090
MLA
فائزه ارکان. "بررسی طرح واره های تصریفی فعل در چارچوب صرف ساختی", پژوهشهای زبانشناسی: نظریه و کاربرد, 3, 4, 1403, -. doi: 10.22034/jls.2024.140888.1090
HARVARD
ارکان, فائزه. (1403). 'بررسی طرح واره های تصریفی فعل در چارچوب صرف ساختی', پژوهشهای زبانشناسی: نظریه و کاربرد, 3(4), pp. -. doi: 10.22034/jls.2024.140888.1090
VANCOUVER
ارکان, فائزه. بررسی طرح واره های تصریفی فعل در چارچوب صرف ساختی. پژوهشهای زبانشناسی: نظریه و کاربرد, 1403; 3(4): -. doi: 10.22034/jls.2024.140888.1090
)