مقاله حاضر به تحلیل نشانه‌شناختی سروده «ماریا» از أمل دنقل بر اساس سطوح کارکردی زبان پی‌یر گیرو می‌پردازد. دنقل به عنوان شاعری پیشرو در ادبیات معاصر عرب، با استفاده از زبان نمادین و انتقادی، به تحلیل پیچیدگی‌های هویتی و اجتماعی پرداخته و تصویری زنده از تضاد زندگی سنتی و مدرن ارائه می‌دهد. این تحقیق بر آن است تا از رهگذر خوانش متن سروده در سطوح مختلف، معانی نهفته آن را کشف کند و به سوالاتی نظیر چگونگی شکل‌گیری معنا و پیام کلی اثر از طریق کارکردهای مختلف زبانی پاسخ دهد. در این پژوهش، ابتدا به بررسی سطوح معنایی-کارکردی پی‌یر گیرو پرداخته می‌شود. سپس سروده «ماریا» در این چارچوب مورد تحلیل قرار می‌گیرد تا نشان داده شود که کدام کارکرد زبانی در این اثر بیشترین بسامد را دارد و این بسامد چگونه توجیه شود. مطالعه حاضر بر اهمیت بررسی عمیق‌تر لایه‌های معنایی و کارکردهای زبانی در فهم پیام‌های اجتماعی و فرهنگی سروده‌ها تأکید دارد .
)