این مطالعه تأثیر ژانر بر پیچیدگی نحوی و صرفی در متون توصیفی و استدلالی را بررسی می‌کند. ۷۰ دانش‌آموز مقطع دوازدهم دو متن کوتاه با موضوع یکسان در دو ژانر استدلالی و توصیفی نگارش کردند. به دلیل تفاوت در سبک نگارش و فرایند شناختی، این ژانرها انتخاب شدند. از ابزار تحلیلگر پیچیدگی نحوی برای مشخص کردن جنبه‌های مختلف پیچیدگی و تبدیل نمودهای متنی به واحدهای کمی استفاده شد. تحلیل داده‌ها نشان‌دهنده تأثیر واضح ژانر بر پیچیدگی صرفی و نحوی است. متون توصیفی غنای واژگانی بالاتر و پیچیدگی ساختاری بیشتری دارند، زیرا بر تصویرسازی و تجربه‌محور بودن توجه دارند. از سوی دیگر، متون استدلالی با تمرکز بر دقت و وضوح مفاهیم تخصصی، واژگان محدودتر اما انحصاری‌تر به کار می‌گیرند. این یافته‌ها نشان‌دهنده اهمیت فهم تفاوت‌های زبانی بین سبک‌های توصیفی و استدلالی است. همچنین، نتایج این تحقیق می‌تواند در تهیه و تنظیم مفاد آموزشی، راهبردهای آموزش زبان، ترجمه و تولید محتوا بر اساس پیچیدگی‌های شناختی مخاطبان نیز تاثیر بسیاری داشته باشد.
)