مکالمات دادگاه نوعی گفتمان حقوقی است که نقش کاربردی زبان و شناخت منظور در آن بسیار پررنگ است؛ چرا که قضاوت منصفانه نیاز به یک درک صحیح دوجانبه از نیات کلامی طرفین گفت‌و‌گو دارد. در یک مطالعه تطبیقی و با رویکرد توصیفی-تحلیلی سعی شده است میزان تطبیق‌پذیری نظریه کارگفت سرل (1969)، در درک مکالمات قضات و متهمان بررسی شده و تفاوت کلامی این دو گروه از مشارکان دادگاه آشکار شود. 20 فایل تصویری با مجموع 100 دقیقه که همگی از تارنمای آپارات به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس برداشت شده‌اند، داده‌های این پژوهش را تشکیل می‌دهند. نتایج نشان داد در مکالمات قاضی و متهم، کارگفت «توصیفی» بیشترین میزان وقوع را داشته‌اند. بعلاوه، بررسی تطبیقی نشان داد که قضات با اختلاف چشمگیر نسبت به متهمان توانسته‌اند با استفاده از دو کارگفت «ترغیبی» و «اعلامی»، حاکمیت بلامنازع خود را در محکمه به تصویر کشند. در مقابل، بهره‌گیری بیشتر متهمان از سه کارگفت «توصیفی»، «تعهدی» و «عاطفی»، نشانه عدم قدرت و دفاع از خویش است.
)