این پژوهش به بررسی، توصیف و تحلیل خطاهای زبانی یک مورد دانش‌آموز تک زبانه فارسی زبان مبتلا به سندرم داون که در پایۀ سوم ابتدایی تحصیل می‌کند، می‌پردازد. در‌واقع، هدف پژوهش حاضر به‌کارگیری مفاهیم زبانشناسی شناختی در تحلیل نمونه گفتار روایی این دانش‌آموز است. به همین منظور داده‌های پژوهش توسط آزمون زبانی نیلیپور و همکاران (1402) و ارزیابی‌های گفتار درمانگر به‌وسیلۀ ضبط صدای آزمودنی گردآوری شدند. بعد از گردآوری داده‌ها، نگارندگان داده‌ها را آوانویسی کرده و بر حسب نوع خطاها در قالب جداولی دستهبندی کردند. بررسی‌ها نشان داد که این دانش‌آموز در ساختار خرد نحوی بیشتر از ساختار کلان نحوی دارای مشکل است. در‌واقع، این دانش‌آموز از آنچه که توماسلو (2003 ) از آن تحت عنوان طرحواره محوری و ساخت نحوی عنصربنیاد یاد می‌کند، استفاده می‌کند ولی طرحوارههای پیشنهادی لیکاف (1987) در این دانش‌آموز شکل نگرفته است. همچنین این دانش‌آموز از واژگان انتزاعی در گفتارش استفاده نمی‌کند و کاربرد صحیح افعال و واژگانی که نشانگر روابط زماندار هستند، نیز با مشکل روبرو است. پیشنهاد می‌شود در آموزش‌های گفتاردرمانی به این دانش‌آموز در کنار روش‌های فعلی آموزش، روش‌هایی مبتنی بر تقویت طرحواههای پیشنهادی لیکاف جهت بهبود ساختار کلان نحوی طراحی و انجام شود.
)