شایعات به‌عنوان یکی از قدیمی‌ترین اشکال ارتباط ، در شرایط نامعلوم و تهدیدآمیز در جامعه پدید می‌آیند و می‌توانند بینشی مورد درک عمومی و نگرانی‌ها موجود در لایه‌های زیرین جامعه فراهم کند. با وجود اهمیت شایعه، مطالعات بسیار اندکی به بررسی آن در جامعه و محیط ایرانی پرداخته‌اند. بنابراین، تحقیق حاضر ۴۰۷ شایعه را که از رسانه‌های اجتماعی ایران گرد‌آوری شده بودند، بررسی کرد تا انگیزه‌های اولیه، موضوعات و گروه‌های هدف شایعات را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. نتایج نشان داد که علاوه بر شایعات شناخته شده قبلی، دو نوع شایعه جدید در جامعه ایرانی وجود دارد: شایعه حمایتی که از گروه خاصی حمایت می‌کند و شایعه ما در برابر آنها که ترکیبی از شایعات حمایتی و دشمنی است. درباره موضوعات شایعه این تحقیق نشان داد که هفت موضوع اولیه در ایران عبارتند از: سیاست, دین, مردم، جامعه، کیفیت زندگی، حوادث و‌مردم. یافته‌ها نشان داد که دشمنی مهم‌ترین انگیزه برای شایعه پراکنی و اسلام و جمهوری اسلامی ایران اهداف اصلی شایعه در جامعه ایرانی بودند. با توجه به یافته‌های مطالعه، می‌توان نتیجه گرفت که نوع و فراوانی شایعه و انگیزه‌های آن، بسته به نوع جامعه و بافت آن، متفاوت است. در پایان، پیامدهای این تحقیق به تفصیل بیان شده‌اند.
علی اکبری, محمد, & شکری, افسانه. (1403). تحلیل الگوهای معناشناسی و جامعه شناسی زبان "شایعه" در جامعه ایرانی: تحلیل محتوایی شایعات رسانه های اجتماعی (به زبان انگلیسی). پژوهش‌های زبان‌شناسی: نظریه و کاربرد, 2(2), 289-314. doi: 10.22034/jls.2024.140482.1061
MLA
محمد علی اکبری; افسانه شکری. "تحلیل الگوهای معناشناسی و جامعه شناسی زبان "شایعه" در جامعه ایرانی: تحلیل محتوایی شایعات رسانه های اجتماعی (به زبان انگلیسی)", پژوهش‌های زبان‌شناسی: نظریه و کاربرد, 2, 2, 1403, 289-314. doi: 10.22034/jls.2024.140482.1061
HARVARD
علی اکبری, محمد, شکری, افسانه. (1403). 'تحلیل الگوهای معناشناسی و جامعه شناسی زبان "شایعه" در جامعه ایرانی: تحلیل محتوایی شایعات رسانه های اجتماعی (به زبان انگلیسی)', پژوهش‌های زبان‌شناسی: نظریه و کاربرد, 2(2), pp. 289-314. doi: 10.22034/jls.2024.140482.1061
VANCOUVER
علی اکبری, محمد, شکری, افسانه. تحلیل الگوهای معناشناسی و جامعه شناسی زبان "شایعه" در جامعه ایرانی: تحلیل محتوایی شایعات رسانه های اجتماعی (به زبان انگلیسی). پژوهش‌های زبان‌شناسی: نظریه و کاربرد, 1403; 2(2): 289-314. doi: 10.22034/jls.2024.140482.1061
)