افتراق فرآیندهای تصریفی و اشتقاقی در ناشنوایان فارسی زبان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانش‌آموختۀ دکتری زبان‌شناسی، گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

2 دانشیار زبان شناسی، گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

3 استادیار زبان‌شناسی، گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

چکیده

پژوهش حاضر به بررسی عملکرد ناشنوایان فارسی زبان در کاربرد فرآیندهای تصریفی و اشتقاقی غیرفعلی می‌پردازد. با این فرض که در اختلالات زبانی بخش‌های مختلف دانش زبان در دورۀ حیاتی فراگیری زبان به یک اندازه آسیب نمی‌بینند، دانش صرفی افراد مورد مطالعه از طریق آزمون‌های چند گزینه‌ای مورد سنجش قرار گرفت. این آزمون‌ها جهت بررسی دانش ساختواژی اسم، صفت و قید طراحی و برای دو گروه ناشنوا و شنوا (کنترل) اجرا شدند. تعداد شرکت‌کنندگان گروه ناشنوا در ردۀ سنی 15 تا 20 سال ، 10 نفر و برابر با تعداد شرکت‌کنندگان در گروه شنوا بودند. پس از تعیین خطاهای دانش‌آموزان در هر مقوله و مقایسۀ آن‌ها دریافتیم که اختلاف معناداری میان گروه ناشنوا و شنوا وجود دارد. همچنین، تحلیل درون گروهی حاکی از تفاوت معنی‌داری میان فرآیندهای تصریفی و اشتقاقی غیر‌فعلی در نمرات گروه ناشنوا بود، به‌طوری‌که مقوله‌های تصریفی آسیب‌پذیری بیشتری را نشان می‌دادند. علاوه بر این، براساس نتایج این مطالعه می‌توان دریافت که ناشنوایان به دلیل از دست‌رفتن سال‌های نخستین فراگیری زبان یعنی دورۀ بحرانی، در مقایسه با گروه شنوا عملکرد ضعیف‌تری در به کارگیری فرآیندهای تصریفی و اشتقاقی دارند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات