منابع فارسی
آقاگلزاده، فردوس؛ فرازندهپور، فائزه؛ گلفام، ارسلان (1389). «تحلیل زبانشناختی آراء قضایی بر اساس الگوی خلاق: رویکرد حوزۀ زبانشناسی حقوقی». پژوهشهای زبان و ادبیات تطبیقی، 1(1): 11-27.
آقاگلزاده، فردوس (1391). زبانشناسی حقوقی (نظری و کاربردی). ویراست دوم. تهران: نشر علم.
راسخ مهند، محمد (1399). «گونههای زبان فارسی در ایران». پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری. 1(1): 28-41.
زائری، عظیمه؛ آقاگلزاده، فردوس؛ عامری، حیات (1396). «توصیف و تحلیل شیوههای زبانی و فرازبانی وکلا جهت اقناع در دادگاههای علنی ایران: تحلیل گفتمان دادگاه کیفری». جستارهای زبانی. 8(5): 139-158.
سبهانی، ثریا؛ گرجیان، بهمن؛ محمودی، خلیل؛ ویسی، الخاص (1401). «شناسایی هویت نوشتاری و گفتاری متهمان در دادگاه از منظر زبانشناسی حقوقی». پژوهشهای حقوق جزا و جرمشناسی، 10(20): 289-316.
سبهانی، ثریا، بهمن گرجیان، خلیل محمودی و الخاص ویسی (1402). «طبقهبندی تشخیصهای بازپرسی با کمک نشانگرهای ساختاری و سبکی مکالمات دادگاه در چارچوب زبانشناسی حقوقی مکمنامین». جستارهای زبانی، 14(4): 57-82.
عباسزاده، فرنگیس؛ گرجیان، بهمن؛ ویسی، الخاص (1399). «تحلیل نشانگرهای کلامی و سبکی در گفتمان حقوقی دادگاههای انقلاب». زبان فارسی و گویشهای ایرانی، 5(2): 231-244.
علینژاد، بتول؛ نجفپور، اعظم (1400). «برجستگی هجایی در گونۀ فارسی اصفهانی». زبانشناسی گویشهای ایرانی، 6(1): 33-63.
فتاحی‌پور، مجید (1395). «روان‌شناسی مهارت نگارش: ابهام‌پذیری عاملی مؤثر بر کمیت و کیفیت نگارش زبان انگلیسی». پژوهشهای زبانشناختی در زبانهای خارجی، 6(2): 393-415.
مؤمنی، نگار (1389). «زبانشناسی قانونی: بررسی شهادت در دادگاه با توجه به ویژگیهای زبانی». کارآگاه، 3(10): 60-83.
نجفی، پریسا؛ حقبین، فریده (1399). «راهبردهای کلامی در تعامل بازجویی (جستاری در گفتمانکاوی قضایی)». جستارهای زبانی، 11(4): 391-418.
References
Ahmad, A., Saleem, M. M., & Hussan, S. (2019). “A stylistic study of legal language in the verdicts of the Supreme Court of Pakistan”. Pakistan Journal of Social Sciences, 39(2): 429-436.
Bogdan, R. C., & Biklen, S. K. (2007). Qualitative research for education: An introduction to theory and methods (5th ed.). Boston: Allyn & Bacon.
Coulthard, M., & Johnson, A. (2007). An introduction to forensic linguistics: Language in evidence. London and New York: Routledge.
Creswell, J. W. (2009). Thousand Oaks. (3rd ed.). CA: Sage.
Crystal, D. (1995). “Review of forensic stylistics”. Language, 71: 381-384.
Grant, T., & Baker, K. (2001). “Identifying reliable, valid markers of authorship: A response to Chaski.” Forensic Linguistics, 8(1): 66-79.
Johnstone, B. (2000). Qualitative methods in sociolinguistics. Oxford University Press.
McMenamin, G. R. (1993). Forensic stylistics. Amsterdam: Elsevier Science Publishers.
McMenamin, G. R. (2001). “Style markers in authorship studies”. Forensic Linguistics, 8(2): 93-97.
McMenamin, G. R. (2004). Forensic linguistics: Advances in forensic stylistics. USA, Florida: CRC Press.
Schreier, M. (2013). Qualitative content analysis. Sage.
Shuy, R. W. (1993). Language crimes: The use and abuse of language evidence in the courtroom. Oxford: Blackwell.
Tuurosong, D., Pelpuo, R. H., & Bakuuro, J. (2018). “Stylistics as an approach to discourse analysis: A thematic textual analysis”. British Journal of English Linguistics, 6(2): 58-71.
Zamruddin, M. P. & Arafah, B. (2019). “A discourse stylistics analysis on the regularities in Alice Walker’s The Color Purple”. The Second Annual International Conference on Language and Literature, 422-436
)