معنی شناسی افعال سبک فارسی (زبان مقاله: انگلیسی)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانش‌آموختۀ دکتری زبان‌شناسی، دانشکدهٔ زبان‌های خارجی،‌ دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

2 گروه زبان انگلیسی، دانشکدة علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی گرمسار، گرمسار ، ایران

چکیده

دربارة معنیِ جزء فعلی افعال مرکب که معمولاً فعل سبک نامیده می‌شود، تاکنون تحلیلهای مختلفی صورت گرفته است. اغلب پژوهشگران کوشیده‌اند معنی فعل سبک را در یک یا چند ویژگی خلاصه کنند. مقالة حاضر پس از نقد اهم آرای مطرح شده دربارة معنی فعل سبک، فرضیه‌ای دربارة تشکیل فعل مرکب ارائه می‌دهد که در آن همة افعال مرکب به طور مستقیم یا غیر مستقیم ریشه در فرایند انضمام دارد. این فرایند با جمله‌ای کامل آغاز و با انضمام دو عنصر از آن و حذف سایر عناصر ختم می‌شود. با تشکیل هر فعل مرکب، طرحوارة ساختی X + LV0 شکل می‌گیرد که جوازبخشِ ساختِ افعال مرکب جدیدی با همان فعل سبک و در همان حوزة معنایی خواهد بود. بر این اساس، معنی همکرد در حالت انضمام مستقیم، همان معنی سنگین آن و در حالت انضمام غیر مستقیم، منحل در معنیِ ساختیِ طرحوارة جوازبخش است. معنیِ فعل سبک در هر یک از این دو حالت می‌تواند متفاوت باشد و هر یک از این معانی برگرفته یا مشابهِ یکی از معانیِ سنگین آن است. حالت سومی نیز هست که در آن فعل سبک، نقش فعل‌سازی را ایفا و تصریف فعلی را برای یک عنصر غیر فعلی ممکن می‌کند. بدین ترتیب افعال سبک روی طیفی قرار می‌گیرند که از مواردِ کاملاً طرحوار و فاقد ‌معنیِ تماتیک تا معنیِ سنگین آنها را در برمی‌گیرد.

کلیدواژه‌ها


References
Dabir-Moghaddam, M. (1997). “Compound Verbs in Persian”. Studies in the Linguistic Sciences, 27(2), 25–59.
Karimi-Doostan, G. (1997). Light verb Constructions in Persian. Ph.D. dissertation, University of Essex.
Sadeghi, A. A. (1993). Darbare-ye fe‘l-ha-ye ja‘li dar zaban-e farsi [On denominal verbs in persian], In Proceedings of the Seminar of Persian and the Language of Science, 236-246.
Shaghaghi, V. (2008). “Incorporation in Persian”. Grammar, 3, 3-39.
Tabataba‘i, A. A. D. (2004). “Hazf-e hamkard dar vaje-ha-ye morakkab-e fe‘li [Nominal compounds derived from compound verbs]”. Grammar, 1(1), 59-63.
Vahedi-Langrudi, Mohammad-Mehdi. (1996). The Syntax, Semantics and Argument Structure of Complex Predicates in Modern Farsi. PhD Dissertation, University of Ottawa.
 Vahedi-langrudi, M. M. (2000). Barrasi va Moghayese-ye Barkhi Farayandha-ye Vaje-Sazi Dar Hoze-ye Vajegan-e Farsi [A Comparative Study of Some Word-Formation Processes in Persian Lexicon], Proceeding of the first Seminar of Word-Selecting and Teminology Issues, Iranian Academy of Persian Language and Literature, 95-136.
Partee, B. & Mats Rooth (1982). “Generalized Conjunction and Type Ambiguity”. To appear in von Stechow, Arnim et al., (eds.), Meaning, Use, and Interpretation, de Gruyter.
Szabolcsi, A. (1984). “From The Definiteness Effect to Lexical Integrity”. Groninger Arbeiten zur germanistischen Linguistik, 24: 178-218.